نیتروزا

نیتروزا نیتروژن غیر پروتئینی آهسته رهش است. نیتروزا منبع نیتروژنی جایگزین برای منابع پروتئین گیاهی است. نیتروزا یک منبع نیتروژن غیرپروتئینی آهسته رهش برای نشخوارکنندگان می باشد. 

نیتروزا ترکیبی با ساختار ویژه است که آزادسازی آهسته آمونیاک در شکمبه را موجب می شود. باکتری های هضم کننده فیبر جهت رشد و عملکرد مناسب خود نیاز به میزان ثابتی از آمونیاک در ساعات پس از مصرف خوراک (معادل 10-15 میلی گرم در دسی لیتر) دارند. 

این آمونیاک تضمیمی است برای تغذیه مناسب باکتری هایی که در هضم فیبر نقش مهمی ایفا می کنند. در جیره های معمول، عدم تعادل در میزان آمونیاک شکمبه روی می دهد. شکمبه در ساعت های قابل توجهی از روز با کمبود و در مواقعی دیگر با افزایش آمونیاک مواجه است.

نیتروژن به شکل آمونیاکی جهت سنتز پروتئین میکروبی به مصرف باکتری های شکمبه می رسد. آمونیاک یک متابولیت بسیار مهم برای نشخوارکنندگان است. نیتروزا با آزادسازی اهسته محیط شکمبه را برای هماهنگ نمودن تولید هم زمان پروتئین و انرژی جهت افزایش تولید پروتئین میکروبی مهیا می سازد.

اهداف استفاده از نیتروزا:

• دسترسی بیشتر باتری های هضم کننده فیبر به آمونیاک
• افزایش کربوهیدرات های قابل تخمیر جهت همزمان سازی منابع نیتروژن و انرژی
• کاهش مصرف منابع پروتئینی تجزیه پذیر
• تولید بیشتر پروتئین میکروبی
• کاهش هزینه خوراک
• کمک به اجرای جیره های کم پروتئین

ویژگی های نیتروزا:

• حاوی 40 درصد نیتروژن
• معادل 250 درصد پروتئین خام
• آزادسازی آهسته آمونیاک در شکمبه

نیتروزا منبع نیتروژنی جایگزین برای منابع پروتئین گیاهی است و آمونیاک را به شکل آهسته و کنترل‌شده در شکمبه آزاد می‌کند.
با توجه به ماهیت نیتروزا می‌توان آن را جایگزین بخشی از پروتئین گیاهی (کنجاله سویا، کلزا، کنجد) نمود تا با ایجاد فضا در جیره امکان استفاده بیشتر فیبر (علوفه‌ای یا غیر علوفه‌ای) یا منابع انرژی (جو و ذرت) فراهم شود.