0

گوساله پرواری شده

پرواربندی به معنی فربه کردن دام در طی یک دوره پرورشی معین با استفاده از خوراک مناسب و رعایت اصول بهداشتی می‌باشد که به روش‌های سنتی و صنعتی انجام می‌شود. برای پرواربندی صحیح باید علاوه بر تولید گوشت، کیفیت محصول نهایی نیز مدنظر قرار بگیرد. در پرواربندی علمی و صنعتی از دام‌های نر جوان نژادهای گوشتی استفاده می‌شود.


این محصول هیچ ترکیب معتبری ندارد

گاو جز قدیمی‌ترین حیواناتی بوده که توسط انسان اهلی شده است و از دیرباز در اکثر نقاط دنیا و ازجمله ایران پرورش می‌یافته است. پرواربندی گاوها بر اساس هدف نگه‌داری به دو دسته گاو شیری و گاو گوشتی، تقسیم‌بندی می‌گردند. 

پرواربندی به معنی فربه کردن دام در طی یک دوره پرورشی معین با استفاده از خوراک مناسب و رعایت اصول بهداشتی می‌باشد که به روش‌های سنتی و صنعتی انجام می‌شود. برای پرواربندی صحیح باید علاوه بر تولید گوشت، کیفیت محصول نهایی نیز مدنظر قرار بگیرد. در پرواربندی علمی و صنعتی از دام‌های نر جوان نژادهای گوشتی استفاده می‌شود.

در صورت خرید گوساله باکیفیت، استفاده از جیره غذایی متعادل و خوراک باکیفیت، رعایت اصول بهداشت و مدیریت درست، می‌توان گوساله‌ها را پس از ۱۰ ماه پروار با وزن ۵۰۰ کیلوگرم به‌صورت زنده به‌ فروش رساند.

حدود نیمی از گوشت قرمز کشور توسط گاوهای پروار شده تأمین می‌شود؛ بنابراین این بخش از دامپروری و دامداری دارای ظرفیت زیادی برای توسعه و پیشرفت دارد. 

افزایش تولید گوشت قرمز باعث کاهش وابستگی کشور به واردات این محصول غذایی، ایجاد اشتغال و فعال شدن نیروهای بیکار در سطح شهر و روستاها می‌شود. استفاده از ظرفیت ژنتیکی دام‌های گوشتی و کاهش کشتار دام‌های شیری و مولد از دیگر محاسن پرواربندی با روش‌های نوین است.

انواع  گوساله‌های پرواربندی شده در ایران:

  • گوساله‌های بومی ( با میانگین ۶۰۰ گرم افزایش وزن روزانه)
  • گوساله‌های دورگ ( ۷۰۰ تا ۸۰۰ گرم افزایش وزن روزانه)
  • گوساله‌های اصیل (حدود ۱۰۰۰ گرم افزایش وزن روزانه)

در پرواربندی به منظور تولید گوشت گاو عوامل مختلفی موثرند که مهم‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از:

نوع گاو: گاو های گوشتی، گاوهای شیری حذفی و گاوهای دوکاره

سن کشتار: رشد و نمو گاو و گوساله به مقدار زیادی بستگی به کیفیت ومیزان تغذیه دارد .دامها بر حسب نژاد ،نحوه پرورش و مرحله تولید در سنین مختلفی بشرح زیر پروار شده و به بازار فرستاده می‌شوند.

  • سن ۳ تا ۵ ماهگی برای گوساله های شیری (شیرخوار)
  • سن ۸ تا ۱۲ ماهگی برای گوساله های نر جوانی که بلا فاصله بعد از شیر گرفتن پروار می شوند.
  • سن ۲۴ تا ۳۰ ماهگی برای گوساله هایی که ابتدا خوب تغذیه شده اند و در زمستان از کیفیت تغذیه آن‌ها کاسته شده است.
  • َسن ۳ تا ۴ سالگی برای گاوهایی که در مراتع تغذیه می‌شود.
  • دام‌های خذفی که به وسیله ماده گاوهای جوانتر جانشین می‌شوند.


فروشنده

آریا فن گستر

0 امتیاز از ۵