مخمر یونیک‌سل

مخمر زنده دامی یونیک سل، حاوی مخمر زنده ساکارومایسس سرویزیه تغليظ شده (حداقل ۱ میلیارد سلول زنده مخمر به ازای هر گرم از محصول) و منحصر به فردی است که برای بالا بردن ارزش غذایی جیره و بهبود وضعیت سلامتی دام به کار می رود. 

این پروبیوتیک از بروز اسیدوز شکمبه جلوگیری نموده و به میزان قابل توجهی موجب بهبود تولید شیر در دام شیری می شود. 

این مخمر زنده از طریق کاهش انتقال لیپوپلی ساکاریدها(LPS) از دستگاه گوارش به جریان خون، سبب بهبود افزایش وزن روزانه در گوساله های پرواری می شود. به علاوه اثرات نامطلوب شرایط استرس (مانند گرما و زايش) را به حداقل می رساند و تولید شیر را در بالاترین حد ممکن حفظ می نماید.

مهم ترین و شناخته شده ترین مخمر در علم تغذیه و خوراک ساکرومایسیس سرویسیه است. محصولات مخمری مختلفی در تغذیه دام مورد استفاده قرار می گیرند، از جمله مخمرهای تخمیری، محصولات جانبی مخمری و محصولات مخمر تجاری. 

اثرات مفید مخمرها در صنعت دامپروری به خوبی شناخته شده است و برای بیش از یک قرن مورد استفاده قرار گرفته اند. 

محصولات مخمر زنده چه مزایایی دارند؟

محصولات مخمر زنده، حاوي سلول هاي زنده ساکارومایسس سرویسیه هستند در حالي که سایر محصولات مخمری حاوي سلول هاي مرده و محیط رشد مخمر هستند که بعنوان کشت مخمر(دیواره مخمر) شناخته می شوند.

مخمرها به عنوان ابزاری برای افزایش بازده خوراک و بهبود وضعیت شکمبه جای خود را در صنعت دامپروری تثبیت کرده اند، ولی هرنوع مخمری در نشخوارکنندگان لزومأ مفيد نخواهد بود. 

مخمرها با گونه های متفاوتی در صنایع تقطیری و نانوایی استفاده می شوند، محل اثر برخی در روده و برخی دیگر فقط و فقط خاص شکمبه هستند. 

این بدان معناست که صرفأبودن «نام مخمر» بر روی یک محصول به معنای داشتن کارایی لازم در بهبود بازده خوراک در شکمبه نیست و شاید (که حتما) اثری بر فعالیت شکمبه ای نخواهد داشت.

مصرف اکسیژن شکمبه:

 اکسیژن برای میکرواورگانیسم های شکمبه سمی بوده و با ممانعت از رشد باکتری های تجزیه کننده غیرهوازی الیاف موجب کاهش هضم الياف می شود. 

دو عامل مهم تعیین کننده فعالیت جمعیت میکروبی شکمبه، ثابت بودن pH (نوسانات اندک) و کمترین میزان اکسیژن شکمبه هستند. در چنین شرایطی نقش کلیدی مخمر زنده با مصرف اکسیژن، ضمن تحریک باکتری های سلولايتيک و حفظ شرایط مطلوب برای فعالیت جمعیت میکروبی شکمبه کامة چشمگیر می باشد. 

ویژگی های مخمر زنده:

مخمر زنده با کاهش ۱۰ برابری اکسیژن شکمبه فعالیت جمعیت میکروبی را افزایش می دهد. بهبود عملکرد جمعیت میکروبی هضم بهتر نشاسته و سلولز و در نتیجه مصرف کارآمدتر مواد مغذی جیره و افزایش تولید اسیدهای چرب فرار را در پی دارد، افزایش تولید پروپیونات و استات سبب بهبود تولید شیر و چربی شیر می گردد.

مخمر زنده بر سر قندهای ساده با باکتری تولیدکننده اسید لاکتیک (استرپتوکوکوس بويس) رقابت کرده و از رشد و تکثیر آن ها جلوگیری می نماید. در نتیجه، تولید لاکتات در شکمبه کاهش می یابد. 

مخمر زنده با تحریک رشد و متابولیسم باکتری های مصرف کننده اسید لاکتیک سطح اسید لاکتیک شکمبه را کاهش می دهد. مطالعات نشان می دهند که مخمر زنده با تامین اسید مالیک به طور اختصاصی به رشد باکتری های مصرف کننده اسید لاکتیک کمک می کند.

مخمرها به عنوان ابزاری برای افزایش بازده خوراک و بهبود وضعیت شکمبه جایگاه خودشون رو در صنعت دامپروری تثبیت کردند. سویه ساکارومایسس سرویسیه بکار رفته در محصول یونیک‌سل، همان SC47 است که مقالات متعددی در مورد کارایی و کیفیت آن وجود دارد.

به طور کلی هدف از مصرف مخمر شامل موارد زیر می‌باشد:

1. افزایش ماده خشک مصرف و رشد بیشتر

2. بهبود بازده خوراک

3. افزایش قابلیت هضم فیبر

4. افزایش تولید شیر

5. افزایش چربی شیر

6. تغییر الگوی مصرف خوراک

7. ثبات pH شکمبه

8. کاهش تولید لاکتات در شکمبه

9. افزایش جمعیت میکروبی مطلوب شکمبه

10. کاهش غلظت آمونیاک در شکمبه

11. کاهش تولید متان

12. کاهش دمای شکمبه (1/0درجه)

ویژگی‌های منحصر به فرد مخمرها:

ویژگی اول: توانایی جذب اکسیژن که در محیط بی‌هوازی شکمبه امری حیاتی است چرا که سطح بالای اکسیژن برای جمعیت میکروبی شکمبه مضر است.

ویژگی دوم: توانایی نفوذ به داخل ذرات الیافی و ضعیف‌کردن دیواره سلولی را دارند که در نتیجه باعث هضم بهتر الیاف توسط سایر جمعیت‌های باکتریایی می‌شود.

توجه: نسبت سود به هزینه مصرف مخمر در دام، 4 به 1 می‌باشد.

کارایی: این محصول سبب تسریع رشد شکمبه در گوساله‌های تازه از شیر گرفته شده و همچنین سبب ثابت نگه‌داشتن پی اچ شکمبه و کاهش خطر اسیدوز می‌باشد.